Adrugs testis een technische analyse van een biologisch monster, bijvoorbeeld urine, haar, bloed, adem, zweet of orale vloeistof/speeksel, om de aan- of afwezigheid van specifieke moedergeneesmiddelen of hun metabolieten te bepalen.Belangrijke toepassingen van drugstests zijn onder meer de detectie van de aanwezigheid van prestatieverhogende steroïden in de sport, het screenen van werkgevers en reclasseringsambtenaren op drugs die bij wet verboden zijn (zoalscocaïne, methamfetamine en heroïne) en politieagenten die testen op de aanwezigheid en concentratie van alcohol (ethanol) in het bloed, gewoonlijk aangeduid als BAC (bloedalcoholgehalte).BAG-tests worden doorgaans afgenomen via een blaastest, terwijl urineonderzoek wordt gebruikt voor de overgrote meerderheid van drugstests in de sport en op de werkplek.Er bestaan talloze andere methoden met verschillende mate van nauwkeurigheid, gevoeligheid (detectiedrempel/afsnijding) en detectieperioden.
Een drugstest kan ook verwijzen naar een test die kwantitatieve chemische analyse van een illegale drug biedt, doorgaans bedoeld om te helpen bij verantwoord drugsgebruik.[1]
Urineanalyse wordt voornamelijk gebruikt vanwege de lage kosten.Testen van urinedrugsis een van de meest gebruikte testmethoden.De enzym-vermenigvuldigde immuuntest is het meest gebruikte urineonderzoek.Er zijn klachten ingediend over het relatief hoge aantal valse positieven bij gebruik van deze test.[2]
Urinedrugstests screenen de urine op de aanwezigheid van een oudergeneesmiddel of zijn metabolieten.Het niveau van het medicijn of de metabolieten ervan is niet voorspellend voor wanneer het medicijn werd ingenomen of hoeveel de patiënt gebruikte.
Testen van urinedrugsis een immunoassay gebaseerd op het principe van competitieve binding.Geneesmiddelen die mogelijk in het urinemonster aanwezig zijn, concurreren met hun respectievelijke geneesmiddelconjugaat om bindingsplaatsen op hun specifieke antilichaam.Tijdens het testen migreert een urinemonster door capillaire werking naar boven.Als een geneesmiddel in het urinemonster onder de grensconcentratie aanwezig is, zal het de bindingsplaatsen van zijn specifieke antilichaam niet verzadigen.Het antilichaam zal dan reageren met het medicijn-eiwitconjugaat en er zal een zichtbare gekleurde lijn verschijnen in het testlijngebied van de specifieke medicijnstrip.
Een veel voorkomende misvatting is dat een drugstest die een bepaalde klasse geneesmiddelen test, bijvoorbeeld opioïden, alle geneesmiddelen uit die klasse zal detecteren.De meeste opioïdetests zullen echter niet op betrouwbare wijze oxycodon, oxymorfon, meperidine of fentanyl detecteren.Evenzo zullen de meeste benzodiazepine-drugstests lorazepam niet op betrouwbare wijze detecteren.Er zijn echter vaak urineonderzoeken beschikbaar die testen op een specifiek medicijn, in plaats van op een hele klasse.
Wanneer een werkgever een drugstest vraagt aan een werknemer, of een arts een drugstest vraagt aan een patiënt, krijgt de werknemer of patiënt doorgaans de opdracht om naar een verzamelplaats of naar huis te gaan.Het urinemonster doorloopt een gespecificeerde 'chain of surveillance' om ervoor te zorgen dat er niet mee wordt geknoeid of ongeldig wordt gemaakt door laboratorium- of werknemersfouten.De urine van de patiënt of werknemer wordt op een afgelegen locatie verzameld in een speciaal ontworpen veilige beker, afgesloten met manipulatiebestendige tape, en naar een testlaboratorium gestuurd om te worden gescreend op drugs (meestal het Substance Abuse and Mental Health Services Administration 5 panel).De eerste stap op de testlocatie is het splitsen van de urine in twee porties.Eén portie wordt eerst gescreend op geneesmiddelen met behulp van een analysator die als initiële screening een immunoassay uitvoert.Om de integriteit van het monster te garanderen en mogelijke vervalsingen te detecteren, worden aanvullende parameters getest.Sommigen testen de eigenschappen van normale urine, zoals urinecreatinine, pH en soortelijk gewicht.Anderen zijn bedoeld om stoffen op te vangen die aan de urine worden toegevoegd om het testresultaat te veranderen, zoals oxidatiemiddelen (inclusief bleekmiddel), nitrieten en glutaaraldehyde.Als de urinetest positief is, wordt een ander deel van het monster gebruikt om de bevindingen te bevestigen met behulp van gaschromatografie-massaspectrometrie (GC-MS) of vloeistofchromatografie-massaspectrometriemethodologie.Op verzoek van de arts of werkgever worden bepaalde medicijnen individueel gescreend;dit zijn over het algemeen medicijnen die deel uitmaken van een chemische klasse die om een van de vele redenen als meer verslavend of zorgelijk worden beschouwd.Oxycodon en diamorfine kunnen bijvoorbeeld worden getest, beide sedatieve analgetica.Als een dergelijke test niet specifiek wordt aangevraagd, zal de meer algemene test (in het voorgaande geval de test op opioïden) de meeste geneesmiddelen van een klasse opsporen, maar heeft de werkgever of de arts niet het voordeel van de identiteit van het geneesmiddel. .
Werkgerelateerde testresultaten worden doorgegeven aan een medisch beoordelingsbureau (MRO), waar een arts de resultaten beoordeelt.Als het resultaat van de screening negatief is, informeert de MRO de werkgever dat de werknemer geen detecteerbaar medicijn in de urine heeft, doorgaans binnen 24 uur.Als het testresultaat van de immunoassay en GC-MS echter niet-negatief is en een concentratieniveau van het oorspronkelijke medicijn of de metaboliet boven de vastgestelde limiet laat zien, neemt de MRO contact op met de werknemer om te bepalen of er een legitieme reden is, zoals een medische reden. behandeling of recept.
[1] “Ik heb mijn weekend drugs getest op een festival”.De onafhankelijke.25 juli 2016. Ontvangen 18 mei 2017.
[2] Ministerie van Transport van de VS: National Highway Traffic Safety Administration (DOT HS 810 704).Pilottest van nieuwe onderzoeksmethodologie langs de weg voor slecht rijden.Januari 2007.
Posttijd: 30 mei 2022